Blog

સ્કૂલોમાં ચાલતી શિક્ષણપ્રણાલી શું કોઈ કારખાનાના મશીન થી ઓછી છે ખરી?

તેમા મોકલવામાં આવેલો બાળક પૂર્વજન્મના સંસ્કારો અને ભગવાને આપેલી અદ્વિતીયતા સાથે તેમાં જાય છે અને જયારે તે એ કારખાનાની ભઠ્ઠીમાં તપીને હેમખેમ બહાર નીકળે ત્યારે તે પારલે-જી બિસ્કિટના પેકેટની જેમ એક સરખા દેખાતા, એક જ સ્વાદના અને એકબીજાથી જુદા ન પાડી શકાય તેવા ગ્રેજ્યુએટ થઈને બહાર આવે છે.

નવાઈની વાત તો એ છે કે તેમને આ વાતનુ ગૌરવ પણ થાય છે.

 

આ જોઈને ભગવાન પણ મૂંઝાતો હશે કે આ માનવીને મારી કલાની કોઈ કદર જ નથી.

હું કેટકેટલી મહેનત કરીને દરેક બાળકને અદ્વિતીય બનાવું છું અને આ માનવી બસ તેને સ્કૂલમાં મોકલીને મારી બધી જ મહેનત પર પાણી ફેરવી દે છે. સૃષ્ટિના સર્જનથી આજ સુધી મેં એક જેવા બે માનવી બનાવ્યા નથી પણ આ માનવી તો ખરો છે, પોતાની ભૌતિક વ્યવસ્થા અને અનુકૂળતા સાચવવા માટે તે આવા બધા માનવીને સાક્ષરતા આપી રોબોટ સમાન બનાવી ચુક્યો છે.

એક બાજુ આપણી રચના અને બીજી બાજુ પ્રભુની…

એટલે જ તો કેહવું પડે કે જેટલા સારા રોબોટ શ્રેષ્ઠ વૈજ્ઞાનિકો તેમની અદ્યતન પ્રયોગશાળાઓમાં ન બનાવી શકે તેના કરતાં પણ વધારે સારા અને સસ્તા રોબોટ આપણી સ્કૂલોમાં થોકબંધમાં બની રહ્યા છે.

હવે તો સમજો કે તમારા ઘરે આવેલું જીવ ચૈતન્યથી ભરેલું અદ્વિતીય બાળક છે.

હજી પણ જેને ના સમજાય તેમને પારલે-જી મુબારક.